چگونه در چند ثانیه عملیات بروز رسانی اپلیکیشن ها را انجام دهیم.

فروش سرور HPE با شرایط ویژه و گارانتی طلائی نتکو

بروز رسانی اپلیکیشن ها:

اینکه اپلیکیشن‌ها به صورت مدام درخواست بروزرسانی می‌کنند یکی از حقایق دنیای رایانه‌ها است. این بروزرسانی‌ها را نباید نادیده گرفت چراکه بسیاری از آن‌ها وصله‌هایی امنیتی هستند و نیز باعث رفع مشکلات و باگ‌های نرم افزاری می‌شوند. همچنین بروزرسانی‌ها باعث اضافه شدن امکانات جدیدی به اپلیکیشن‌ها شده و آن‌ها را کاربردی‌تر می‌‌کنند. اکثر کاربران لینوکس روش بروزسانی دستی و معمول اپلیکیشن‌ها در این سیستم عامل را می‌دانند، اما شاید بخواهید با روشی سریع‌تر این کار را انجام دهید. شما می‌توانید با چند دستور ساده تمامی بخش‌های رایانه لینوکسی خود را بروزرسانی کنید. ابتدا ابزار خط فرمان را اجرا کرده و سپس دستورات زیر را عینا وارد کنید:

sudo apt-get install [package name here]

با اجرای دستور فوق، اپلیکیشن مورد نظر بررسی شده و در صورتی که آپدیتی برای آن‌ ارائه شده باشد، دانلود و نصب خواهد شد. دقت کنید که باید به جای package name here نام اپلیکیشن را وارد کنید. اگر شما نام بسته اپلیکیشن مورد نظرتان را نمی‌دانید، می‌توانید دستو زیر را اجرا کنید تا لیست نام پکیج تمامی اپلیکیشن‌های موجود در سیستم برایتان نمایان شود. | less به شما اجازه می‌دهد تا با کلید‌های جهتی صفحه کلید عمل اسکرول را انجام دهید.

apt-cache pkgnames | less

چند دستور دیگر هم وجود دارند که می‌توان از آن‌ها برای بهبود فرآیند آپدیت استفاده کرد. اگر می‌خواهید بروزرسانی تمامی اپلیکیشن‌ها را با هم انجام دهید ابتدا دستور زیر را اجرا کنید. این کار باعث می‌شود جدیدترین اطلاعات در مورد نرم‌افزارهای نصب شده در رایانه شما نمایان شود.

sudo apt-get update

پس از اجرای دستور بالا، دستور زیر را را وارد کنید تا همه نرم‌افزارهای نصب شده به جدیدترین نسخه آن‌ها بروزرسانی شوند. سیستم شما در این شرایط لیست تمامی مواردی که نیاز به بروزرسانی دارند را به شما نشان می‌دهد و از شما درخواست می‌کند فرآیند را تایید کنید. برای تایید این پروسه باید حرف Y را تایپ کنید.

sudo apt-get upgrade

به همین راحتی شما توانستید از طریق ابزار خط فرمان لینوکس، تمامی اپلیکیشن‌های خود را بروزرسانی کنید.

منبع : ومیت

نحوه جلوگیری از اشتراک‌گذاری فایل‌ها

نحوه جلوگیری از اشتراک‌گذاری فایل‌ها در ویندوز

مایکروسافت اخیرا به آپدیت سیستم عامل خود بسیار بها می‌دهد. بین آپدیت اجباری به ویندوز ۱۰ و عصبانیت کاربران از نحوه به‌روزرسانی سیستم، ظاهرا ما باید بیشتر مشغول مبارزه با آپدیت سیستم عامل باشیم تا استفاده از دستگاه خود. یکی از روش‌هایی که مایکروسافت از آن برای ساده‌تر کردن عملیات آپدیت استفاده می‌کند، به اشتراک گذاری کانکشن ارتباطی کاربران با یکدیگر (ارتباط نقطه به نقطه – P2P) است. برای بسیاری از کاربران، این موضوع نمی‌تواند مشکلی ایجاد نماید اما برای برخی دیگر از افراد که از اینترنت‌های حجمی استفاده می‌کنند و پهنای باند برای آنها اهمیت دارد، این موضوع بسیار مهم است. خوشبختانه شما می‌توانید این سیستم به اشتراک گذاری فایل‌ها را متوقف کنید.

برای انجام این کار، مراحل زیر را طی کنید:

وارد Settings شده و سپس به قسمت Update & Security مراجعه کنید. حال باید وارد بخش Windows Update که از قسمت چپ قابل دسترسی است، شوید. در این مرحله روی گزینه Advanced Options کلیک کنید. در نهایت از قسمت Updates from more than one place (همانطور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید) می‌توانید آن را غیر فعال کنید. به این ترتیب، برای انجام عملیات به‌روزرسانی، دیگر نیازی به برقراری ارتباط با سایر کاربران نیست.

منبع: MAKEUSEOF

 

مزایای سرور در مقایسه با کامپیوترهای مونتاژی

کسب و کارهای کوچک، نوپا و زود بازده (که عموماً کمتر از ۲۰ تا ۳۰ پرسنل دارند)، بیشترین سهم از تعداد سازمانها و موسسات کشور را تشکیل می دهند و قطعاً یکی از دغدغه های مشترک همه آنها ایجاد بستر شبکه و کامپیوتر، قابل اطمینان و همگام با تغییرات فناوری است تا با استفاده مطلوب از فناوری اطلاعات به رشد و توسعه کسب و کار خود کمک کنند. زیر ساخت اصلی برای بکارگیری فناوری اطلاعات به صورت استاندارد در هر کسب و کار، ایجاد شبکه کامپیوتری و در راس آن تهیه دستگاه سرور است. اما سوال اساسی برای این دسته از مخاطبان یافتن سرور مناسب و اطلاع از هزینه های تهیه آن است.

سرورهای مبتدی بهترین گزینه برای تامین نیازهای این گروه از مخاطبان هستند. این سرورها از نظر ساختار شباهت بسیار زیادی به یک کامپیوتر شخصی سطح متوسط دارند اما تفاوتهای کلیدی نیز در میان آنها وجود دارد. کامپیوترهای شخصی برای استفاده یک کاربر به منظور اجرای نرم افزارهایی مثل Word و Excel، کنترل پست الکترونیک و نمایش صفحات وب و … از طریق یک سیستم عامل معمولی طراحی شده اند اما یک سرور با استفاده از یک سیستم عامل مخصوص برای پشتیبانی از تعداد زیادی کاربر و اجرای نرم افزارهای چندین کاربره نظیر؛ سیستم ایمیل سازمانی، نرم افزار پیام رسان داخلی، پرینت سرور، تقویم مشترک، نرم افزارهای مبتنی بر پایگاه داده، نرم افزار اتوماسیون اداری، نرم افزار برنامه ریزی منابع سازمانی، نرم افزار مالی و حسابداری و نرم افزار CRM و در نهایت به اشتراک گذاری کلیه اسناد، تصاویر و فایلهای مهم دیگر طراحی شده است.

با این حال وقتی پای هزینه به میان می آید شرایط به طور کلی تغییر می کند. کلمه سرور اغلب تداعی کننده هزینه های بالا برای اغلب صاحبین این کسب و کارهاست. این تصور که همه سرورها قیمتهای گزافی دارند بسیاری از این افراد را به سوی استفاده از کالای جایگزین یعنی خرید و مونتاژ کامپیوتر شخصی به جای سرور هدایت می کند اما در حقیقت شرکتهای تولید کننده سرور برای این بخش از مشتریان، محصولاتی با قیمتهای بسیار مناسب طراحی و تولید کرده اند. به طور مثال سرورهای اچ پی از سری ML10، ML30، ML310e، DL320e، DL20 با قیمتهای بسیار مناسب و در حد یک لپ تاپ یا یک کامپیوتر مونتاژ داخلی عرضه می شوند.

برای درک بهتر موضوع، به مقایسه قیمت یک سرور اچ پی با هزینه خرید و مونتاژ یک کامپیوتر شخصی پرداختیم.

همانطور که ملاحظه نمودید، می توان با هزینه ای حتی کمتر از یک کامپیوتر مونتاژی، یک سرور اچ پی با امکاناتی بسیار بیشتر و مطمئن تر تهیه نمود که به برخی از آنها در ادامه اشاره می کنیم:

  طراحی مخصوص کار مداوم:

بر خلاف کامپیوتر های شخصی؛ سرورها به گونه ای طراحی شده اند تا برای مدت زمانهای طولانی بدون وقفه کار کنند (مثلاً یک سال مداوم بدون خاموشی) به همین دلیل قطعات استفاده شده در آنها نیز با کیفیت تر و مقاوم تر هستند. همچنین سیستم خنک کننده مناسبتری نیز برای آنها تدارک دیده شده است در نتیجه عموماً این محصولات با مشکل حرارت زیاد (البته شرایط محیطی استاندارد) مواجه نیستند. در نتیجه احتمال از کار افتادن آنها و ایجاد وقفه در روند کسب و کار شما کمتر است.

  سازگاری قطعات داخلی با یکدیگر:

یکی از نقاط قوت سرورها نسبت به کامپیوترهای مونتاژی، هماهنگی و سازگاری قطعات داخل آنها با یکدیگر است. سازندگان سرور برای هر قطعه تستهای کنترل کیفی سختگیرانه ای متناسب با وظایفی که سرور برای آن طراحی شده است در نظر می گیرند و از سازگاری تمامی قطعات با یکدیگر اطمینان می یابند. اما این شرایط در خصوص قطعات مختلف از سازنده های مختلف، که در یک کیس مونتاژ می شوند وجود ندارد. گاهی ممکن است یک مادربورد و کارت گرافیک حتی از یک سازنده مشترک نیز با یکدیگر سازگار نباشند.

پردازنده های مخصوص:

پردازنده های سرور (عموماً سری زئون) با مدلهای مخصوص کامپیوترهای معمولی متفاوت هستند. این پردازنده‌ها عموماً نسبت به پردازنده دسکتاپ هم رده، از حافظه کش بالاتری برخوردارند که این ویژگی باعث افزایش سرعت پردازش و عملکرد پردازنده می شود.

رمهای مخصوص:

سرورها دارای رمهای بسیار سریعی هستند که اثرگذاری بالایی در کارآیی سرور دارند. تا زمانی که سرورها به طور همزمان در حال اجرای وظایف مختلفی هستند، رم سریع و system bus سریع، عاملی حیاتی در حفظ عملکرد بدون تاخیر سیستم هستند. رمهای “ECC” یا “Error Correcting” به معنای “تصحیح خطا” مخصوص سرورها هستند. این قابلیت به محافظت از ذخیره سازی صحیح اطلاعات در رم حین پردازش کمک می کند. با اینکه قیمت این رمها کمی بیشتر از رمهای معمولی است اما در سیستمهای سرور یک نیاز اصلی هستند.

کارت شبکه قدرتمند:

وظیفه اتصال سرورها به شبکه توسط یک یا چند درگاه رابط انجام می شود. این درگاهها با کارت شبکه های موجود در کامپیوترهای شخصی عملکرد متفاوتی دارند. آنها وظیفه انتقال سریعتر اطلاعات به شبکه به منظور آزاد سازی سی پی یو برای انجام پردازش بیشتر داده ها را بر عهده دارند. نتیجه نهایی این است که آنها می توانند تحت بار کاری زیاد، اطلاعات بیشتری را نسبت به کارت شبکه های معمولی انتقال دهند که به معنای دارا بودن سرعت بیشتر و عملکرد بهتر در شبکه خواهد بود. در مدلهای جدید سرورها حداقل دو رابط یک گیگابیت در ثانیه تعبیه شده است که امکان پیوند مجازی آنها به منظور دستیابی به پهنای باند بیشتر نیز وجود دارد در حالیکه مادربوردهای معمولی دارای یک درگاه شبکه هستند که آن هم برای نقل و انتقال محدود اطلاعات طراحی شده نه پشتیبانی از عملیات چندین کاربر.

قابلیت اتصال گرم:

یکی از مزایای خاص سرورها، امکان نصب یا جداسازی قطعاتی مثل هارد یا منبع تغذیه هنگام روشن بودن سرور می باشد. این قابلیت کمک می کند تا بدون ایجاد وقفه در عملکرد شبکه امکان انجام تغییرات مورد نظر در سرور میسر گردد. (البته در این خصوص باید توجه داشت که ممکن است این قابلیت در برخی مدلهای سرورها به طور پیش فرض در نظر گرفته نشده باشد.)

قابلیت رید Raid:

یکی از اصلی ترین تفاوتهای سخت افزاری بین سرورها و کامپیوتر های شخصی ساختار هاردهاست. برخلاف کامپیوتر های شخصی سرورها دارای چندین هارد هستند اما این هاردها به گونه ای تنظیم می شوند که به عنوان یک هارد دیده شوند. به این حالت اختصارا “Raid” یا “Redundant Array of Inexpensive Disks” گفته می شود. این قابلیت برای محافظت از سرورها در برابر خرابی یکی از هاردها که اطلاعات مهم کسب و کار شما را در معرض خطر قرار می دهد، استفاده می شود. اگر یک هارد در آرایش یک Raid از کار بیفتد، به معنی از بین رفتن اطلاعات داخل آن هارد نیست زیرا دیگر هاردهای موجود در آن Raid کماکان حاوی اطلاعات خواهند بود. سطوح مختلفی از Raid وجود دارد اما عموماً برای سرورهای مبتدی استفاده از رید های یک و پنج رایج تر است.

قابلیت مدیریت داخلی:

سرورها عموما از یک موتور کنترل داخلی برای اخطار به مدیر شبکه در شرایط بروز اشکال و برقراری دسترسی از راه دور به سرور بهره می برند. این موتور در سرورهای اچ پی “ILO HPE” یا “Integrated light out HPE” نام دارد. موتور ILO مجموعه ای کامل از قابلیتهای مدیریتی تعبیه شده در سرور می باشد که کلیه مراحل چرخه عمر سرور را پشتیبانی می کند؛ از نصب و استقرار اولیه و مدیریت مستمر، تا سیستم هشدار و دسترسی از راه دور. این سیستم در کلیه سرورهای نسل هشتم به بعد سرورهای HPE به صورت پیش فرض تعبیه شده است. برخی از امکانات این سیستم به شرح زیر است:

 

امکان مانیتورینگ سلامت داخلی دستگاه و قابلیت هشدار هنگام بروز خطا بدون نیاز به وجود سیستم عامل؛ کافیست یک کابل برق به دستگاه و یک کابل شبکه به درگاه ILO دستگاه متصل باشد تا بتوان از راه دور به دستگاه دسترسی داشت، آنرا خاموش و روشن کرد و حتی سیستم عامل آنرا نصب یا تعویض نمود.

به منظور افزایش پایداری سیستم و کاهش زمان وقفه در کار آن، سیستم کنترل سلامت دستگاه همواره فعال بوده و به طور مداوم بر سیستم نظارت کرده و هشدارهای لازم در خصوص سلامت دستگاه را اعلام می کند، تمامی تنظیمات و تغییرات دستگاه را ثبت و درتاریخچه دستگاه نگهداری می کند و این امکان را به کاربر می دهد تا از آن خروجی گرفته و در اختیار شرکت پشتیبانی دهنده قرار دهد.

امکان تنظیم و آماده به کار نمودن یک سرور بدون نیاز به هیچ سی دی و رسانه مجزای دیگر. (یعنی به سی دی Smart Start و بروز رسانی فریم ویر احتیاجی نخواهد بود.)

قابلیت دسترسی، توسعه و مدیریت سرور از طریق موبایل و تلفن هوشمند در هر زمان و مکان

  نتیجه گیری:

 همانطور که قبلاً اشاره شد، خبر خوب اینست که امروزه قیمت سرورهای مبتدی با اینکه امکانات بسیار بیشتری را در اختیار کاربر قرار می دهند با کامپیوترهای مونتاژی سطح متوسط برابری می کند و می تواند یک بستر استاندارد و قابل اطمینان برای کسب و کار صاحب خود پدید آورد. لذا با یک نگاه منطقی، سرورهای سطح مبتدی اچ پی به طور حتم انتخاب اصلی دارندگان کسب و کارهای کوچک و یا شعبات و فروشگاه های یک شرکت بزرگ خواهد بود.

تفاوت سرورهای HP با پارت نامبر مشخص و پارت نامبر نامشخص (CTO)

HP محصولات خود را به دو شیوه PN و CTO به بازار عرضه می کند. PN (Part Number) سرور شناسه ای است برای معرفی سرور و اجزای آن شامل تاریخ تولید بهمراه مشخصات فنی و سریال تمامی قطعات که به شکل یکپارچه در کارخانه اسمبل، تست کنترل کیفی، سپس عملکرد و راهی بازار می گردد که هدف از طبقه بندی به شیوه پارت نامبر ساده کردن سفارش و آسان سازی در پیگیری و استفاده از خدمات گارانتی آن محصول خریداری شده می باشد.
اما در شیوه عرضه CTO (Configure to order) محصولات به شکل یکپارچه نشده و Base روانه بازار می گردد تا بسته به نیاز و سلیقه مشتری عمل کانفیگ توسط خود خریدار روی آنها انجام گیرد که این شکل عرضه محصولات، نگرانی و مشکلات خاص خود را به همراه دارد.
که برخی از این مشکلات عبارتند از :
۱- مونتاژ توسط نیروی انسانی استاندارد نبوده و معایبی را از قبیل انتقال الکتریسیته ساکن از بدن فرد مونتاژکننده به قطعات داخل سرور را در پی خواهد داشت.
۲- نصب ناصحیح درپوشها موجب عدم گردش هوای مازاد در داخل سرور شده و در نتیجه بالا رفتن دمای سرور را به همراه خواهد داشت.
۳- در این شیوه عرضه یعنی سرورهای غیر پارت نامبر احتمال استفاده از قطعات غیر اورجینال (OEM) و نو شامل RAM Heat Sink , CPU , Power , FAN وجود دارد.
۴- در هنگام بروز اشکال فنی زمانیکه به سایت HP مراجعه می نمائید قبل از هر گونه پاسخی به سئوال: از شما پارت نامبر و شماره سریال دستگاه پرسیده می شود البته باید اذعان داشت که سرورهای CTO به دلیل عدم برخورداری از کنترل کیفیت HP عموماً قیمت پائین تری هم نسبت به سرورهای اورجینال با پارت نامبر استاندارد دارند. در کل می توان چنین استنباط کرد که در شیوه ارائه پارت نامبر حاشیه امنیتی مشتری برای خرید بسیار بالاست چرا که کارخانه سازنده با رعایت اصول بهینه سازی و استانداردهای موجود بهترین شیوه تولیدی را اتخاذ کرده است. لازم بذکر است که جهت کنترل نمودن وضعیت سرور خود کافی است با وارد کردن پارت نامبر و سریال سرور در سایت زیر (Hp Warranty look up) از اصالت آن آگاه شوید.

اینتل پردازنده ۲۲ هسته ای Xeon E5 V4 را عرضه می‌کند

اگر فکر می‌کنید کامپیوتر شخصی شما با پردازنده هشت هسته‌ای آخر قدرت پردازشی است، جالب است بدانید اینتل قصد دارد پا را فراتر بگذارد و Xeon E5-2600 V4 را با ۲۲ هسته برادول و پشتیبانی از فناوری Hyper-Threading عرضه کند.

اینتل پردازنده ۲۲ هسته ای Xeon E5 V4 را عرضه می‌کند

اینتل پردازنده ۲۲ هسته ای Xeon E5 V4 را عرضه می‌کند

سی‌پی‌یو ۲۲ هسته‌ای اینتل از هسته‌های برادول ساخته شده و با فناوری Hyper Threading ترکیب می‌شود تا حس اجرای یک سیستم پردازشی ۴۴ هسته‌ای را داشته باشید.

واحد پردازش مرکزی Xeon E5-2600 V4 هنوز در لیست محصولات ARK اینتل حضور ندارد اما مشخص شده که این پردازشگر ۲۲ هسته‌ای با فرکانس پردازشی ۲.۲ گیگاهرتز، ۵۵ مگابایت کش و یک TDP عرضه خواهد شد. اما اوضاع قیمت برای چنین پردازشگری چگونه است؟ اینتل این محصول را ۴٫۱۱۵ دلار به فروش می‌رساند که در واقع قیمت هر هسته را برابر ۱۸۷ دلار در نظر گرفته است. پردازنده ۸ هسته‌ای Core i7 5960X اینتل تنها ۱۰۵۹ دلار قیمت گذاری شده که قیمت هر هسته برابر با ۱۳۲ دلار است.

 

البته سری Xeon از DDR4/2400 و تا حداکثر دوازده DIMM برای هر سوکت فراهم می‌کند. همانطور که می‌دانید مک پروهای اپل برای مدتی است که از پردازشگر‌های Xeon استفاده می‌کنند. اما این خبر جدید و پردازنده قدرتمند Xeon E5-2600 V4 بیشتر برای دیتاسنتر‌ها خبر مهمی به حساب می‌آید.

 

پاتریک مورهد، تحلیلگر اصلی Moor درباره پردازشگر‌های جدید اینتل می‌گوید:

تا زمانی هسته‌های بیشتر پردازنده‌ها ارزشمند هستند که از پهنای باند حافظه بیشتری برای انجام کار‌ها برخوردار باشند. کار‌های پردازشی سخت و پیچیده می‌تواند از تعداد هسته‌های بیشتر بهره بگیرد. در بخش کامپیوتر‌های شخصی ما در حال حرکت سریع به جاهایی هستیم که از پردازش‌های سنگین استفاده می‌شود؛ مخصوصا در بازی‌ها و واقعیت مجازی که GPU نیز درگیر است. CPU البته هنوز برای پی‌سی‌ها بسیار اهمیت دارد اما ضرورت آن به اندازه اینکه از چندین عدد هسته پردازشی برخوردار باشد، نیست.

شایعاتی وجود دارد که اینتل تا اواخر سال جاری پردازنده‌های Core i7 خود را همراه با ۱۰ هسته عرضه خواهد کرد. این پردازشگر جدید با نام Broadwell-E نام گذاری شده و قرار است با تعداد زیادی از مادربورد‌های X99 کار کند تا مصرف کنندگان فرصت انتخاب پردازشگر‌های ۱۰ هسته‌ای را داشته باشند.

رقبای اینتل هم بیکار ننشسته‌اند و اطلاعاتی وجود دارد که پردازشگر‌ Zen شرکت AMD نیز با تعداد هسته‌های بیشتر که به ۳۲ هسته می‌رسد رونمایی خواهد شد. اگر این پردازشگر جدید AMD از فناوری‌های شبیه Hyper-Threading و  Symetrical Multi-Threading پشتیبانی کنند، قدرت پردازشگر‌های Zen به اندازه یک پردازشگر ۶۴ هسته‌ای خواهد رسید. شبیه به نسل جدید پردازشگر‌های پرقدرت Xeon اینتل، سری Zen شرکت AMD نیز برای مصارف و کامپیوتر‌های شخصی نخواهد بود چرا که بسیاری از کاربران خانگی به پردازشگر‌هایی ۲۲ هسته‌ای یا بیشتر نیازی ندارند و می‌توانند با یک پردازنده قدرتمند ۴ هسته‌ای به راحتی کار کنند.

مفهوم کابل کشی ساخت یافته:

سیستم کابل کشی ساخت یافته به یک زیر ساخت با ماهیت مادی برای مبادله اطلاعات در شبکه های کامپیوتری ، مخابراتی و یا شبکه های اطلاع رسانی اطلاق می شود، تلفیقی از کابلهای مسی و فیبرهای نوری در پیوندی نظامند، زیر ساختی را تشکیل خواهند داد که درآن ترافیک داده ، صدا و تصویر جریان می یابد.

مهمترین الگوهای کابل کشی در یکی از شش رده زیر قرار می گرفت:

1.     کابل کشی مبتنی بر یک جفت کابل کواکسیال نازک (ThinCoaxial) که عموماً برای اتصال ترمینالها به کامپیوتر اصلی بکار می رفت.

2.     کابل کشی مبتنی بر سیمهای زوجی بهم تابیده (UTP) که برای سیستمهای تلفن دیجیتال درون سازمانی کاربرد داشت.

3.     کابل کشی مبتنی بر کابل کواکسیال ضخیم (ThickCoaxial) که برای وصل ترمینالها به کامپیوترهای VAX بکار می رفت.

4.     کابل کشی مبتنی بر بر کابلهای RS-232 که حداکثر به طول 13 متر برای اتصال ترمینالهای معمولی و دستگاههای جانبی مثل چاپگر و مودم کاربرد زیادی داشت.

5.     کابل کشی مبتنی بر کابلهای کواکسیال نازک که برای اتصال PCها به سرویس دهنده های NovelNetware مفید بودند.

6.     کابل کشی ابداعی شرکت IBM که برای اتصال ترمینالهای IBM5250 بکار میرفت.

با ظهور تکنولوژیهای جدید ، پر سرعت و ارزان، شبکه های کامپیوتری رشد تصاعدی یافتند و حوزه کاربرد آنها از شرکتها و موسسات بزرگ فراتر رفت و دفاتر شخصی و ساختمانهای مسکونی را در بر گرفت.

در این شرایط زمان آن فرا رسیده بود که بساط کابلها و کابلکشی های اختصاصی و ابداعی شرکتهای مختلف جمع گردد و کابل کشی شبکه نیز به چشم یک سیستم مستقل نگریسته شود.

7.     در سال 1990 یکی از شرکتهای پخش محصولات شبکه به نام Anixter یک سند به نام ”سطوح کارائی کابل“ (cableperformancelevels) تدوین و منشر ساخت که در حقیقت توصیفی فنی از کابلها و کابل کشی بود.این سند را می توان گامی در جهت خلق یک استاندارد دانست.

به فاصله بسیار کوتاهی چندین سازمان استاندارد سازی، استنانداردهای خاص خود را برای کابل کشی ساخت یافته و نظامند عرضه کردند.

 

8.     EIA/TIA-568سندی است که در سال 1991 عرضه شد.این سند حداقل نیازهای یک سیستم کابل کشی، توصیف توپولوژی لازم، حداقل و حداکثر طول کابلها، سطح کارایی رسانه ها و کارایی تجهیزات مرتبط با کابل کشی، نوع کانکتورها و ترتیب اتصال پینها را تعریف کرده است.

9.     این استاندارد به موازات پیشرفت تکنولوژی شبکه، در اکتبر سال 1995 با عنوان EIA/TIA-568-A و اخیراً در نسخه EIA/TIA-568-B به روز رسانی شده است.

10. استاندارد EIA/TIA-568 تصریح داشته که سیستم کابل کشی ساخت یافته باید از شش زیر سیستم که در اسلاید بعد به آنها اشاره میشود تشکیل شده باشد.

11. زیرسیستم ورودی ساختمان(BuildingEntrance)

12. زیر سیستم اتاق تجهیزات (EquipmentRoom)

13. زیر سیستم کابل کشی ستون فقرات(BackboneCabling)

14. زیر سیستم رکهای مخابراتی (TelecommunicationCloset)

15. زیر سیستم کابل کشی افقی (HorizontalCabling)

16. زیر سیستم ناحیه کاری (WorkArea)

زیر سیستم ناحیه کاری و کابل کشی افقی:

            در سیستم کابل کشی ساخت یافته اتصال یک ایستگاه کاری ،با یک قطعه کابل مستقیم و یکپارچه انجام نخواهد شد بلکه حداقل سه قطعه کابل مستقل این ارتباط را برقرار خواهد کرد.اجزای این ارتباط و محدودیتهای آن عبارتند از:

17. ارتباط بین کارت شبکه و پریز دیواری از طریق کابل کوتاهی حداکثر به طول 3 متر بر قرار می شود، که اصلاً به آن PatchCord یا PatchCable اطلاق می شود.

18. ارتباط بین پریزهای دیوار تا رک مخابراتی (تا PatchPanel داخل رک)از طریق کابلی حداکثر به طول 90 متر برقرار می شود.

19. ارتباط بین هر پورت از Patchpanel و یک پورت از سوئیچ توسط یک قطعه حداکثر 6 متری به نام کابل اتصال ضربدری یا Cross-ConnectCable برقرار می شود.

20. زیر سیستم رک مخابراتی TelecommunicationCloset (WiringCloset):

21. WiringCloset یک مکان فیزیکی و متمرکز در شبکه است که در آنجا کابلهای مختلف به تجهیزات شبکه مثل Patchpanel ، سوئیچ، روتر یا نظایر آن متصل می شوند.

22. ساختار همبندی کابلها از طریق توپولوژی Star می باشد.

23. Wiring Closet در دو رده MDF (Main Distribution Facility) و

IDF (IntermediateDistribution Facility) سازماندهی میشود:

MDF Wiring Closet :

            طبق استاندارد EIA/TIA-568 مرکز MDF یک فضای یکتا در کل شبکه است و ترجیحاً باید در مرکز جغرافیایی ناحیهء تحت پوشش شبکه در نظر گرفته شود.

            یک سرکل ارتباطات Backbone  به MDF ختم می شود.

IDF Wiring Closet :

           IDF محل اتصال کابلهای هر طبقه از ساختمان و محل ارتباط با رک MDFمی باشد. بدیهی است ارتباط بین MDF و IDF با خطوط با پهنای باند بالا صورت می پذیرد.

ضوابط حاکم بر رکهای MDF و IDF:

–      توپولوژی مجاز کابل کشی ساخت یافته Star می باشد.

–      در هر طبقه باید حداقل یک رک از نوع IDF نصب شود.

–      به ازای هر هزار متر مربع یا فضایی با شعاع بیش از 90 متر باید یک رک IDF ایجاد شود.

–      IDFها هرگز بطور مستقیم به یکدیگر متصل نخواهند شد بلکه همه IDFها از MDF منشعب می شوند.

–      در هیچ نقطه از کابل حق انشعاب گرفتن ندارید. هرگونه انشعاب مجاز در MDF یا IDF اتفاق می افتد.

–      درجه حرارت رکهای MDF و IDF نباید بیش از 25 درجه سانتیگراد و رطوبت 50 درصد باشد.

–      در درون رکها از بکارگیری  لامپهای مهتابی یا لامپهای کم مصرف به دلیل ایجاد نویز اجتناب شود.

–      منابع تولید نویز مثل موتورهای الکتریکی یا رله های قطع و وصل برق فشار قوی نباید در نزدیکی کابلها یا رکها قرار داشته باشند

 

زیر سیستم ستون فقرات (Backbone Cabling):

–                  وقتی در شبکه دو یا چند رک از نوع MDF یا IDF نصب شده باشد ارتباط بین آنها از طریق زیر سیستم ستون فقرات (Backbone) بر قرار خواهد شد.

Backbone اتصالات ذیل را در بر می گیرد:

–      اتصال بین ”اتاق تجهیزات“(EquipmentRoom) و ورودی ساختمان (BuildingEntrance)

اتصال بین ساختمانهای متعلق به یک پردیس(Campus)

1.     اتصال عمودی بین طبقات یک ساختمان چند طبقه

2.     اتصال بین تمام رکها از هر نوعی که باشند.

زیر سیستم تجهیزات :

            اتاق تجهیزات فضایی است متمرکز برای استقرار تجهیزات شبکه و مخابراتی سطح بالا که در قلب شبکه ایفای نقش می کنند.

استاندارد متمم EIA/TIA-569 ملاحظات و مشخصات فیزیکی اتاق تجهیزات را پیشنهاد کرده است که برخی از مهمترین آنها  عبارتند از:

–      اقدامات امنیتی و حراستی در مورد این اتاق به عمل آید.

–      درجه حرارت بین 18 تا 24 درجه باشد.

–      رطوبت در محدوده 30 تا 55 درصد باشد.

–      برای حفاظت در مقابل گرد و غبار از فیلترهای هوا استفاده شود.

–      حداقل ارتفاع سقف 8/2 متر باشد.

–      در ساختمانهای کوچک تلفیق اتاق تجهیزات و ورودی ساختمان و حتی سیستمهای تلفن داخلی مجاز است.

–      سیستمهای اطفای حریق و نصب هشدار دهنده های دود در این اتاق الزامی است.

 زیر سیستم ورودی ساختمان :

            یک فضای فیزیکی مثل اتاق و در برگیرنده آن دسته از تجهیزاتی است که خطوط ارتباطی آنها از دنیای خارج به ساختمان وارد می شوند. به عنوان مثال تمام خطوط WAN ، خطوط ماهواره ای ، خطوط ارتباطی دیگر ساختمانها همگی به این اتاق وارد می شوند.

1.     شبکه های کامپیوتری با هر مقیاسی که پیاده سازی شوند یا پیاده شده باشند ،هرگز از اندازهایی که هستند کوچکتر نخواهند شد. مرور زمان از پیچیدگی شبکه شما نخواهد کاست.

2.     به فکر یک سیستم واحد و جامع که بتواند داده، صوت و تصویر را همزمان حمل کند باشید.کابل کشی موجود شما را از یک سیستم کابل کشی جامع و کارآمد بی نیاز نمی کند.

3.     در پیاده سازی سیستم کابل کشی دنباله رو یکی از استانداردهای جهانی کابل کشی ساخت یافته باشید ، از هر طرح ابداعی، خود خواسته یا تجربی با تمام ایمانی که به آن دارید اجتناب بورزید.

در خصوص انتخاب کابل و تجهیزات کابل کشی فقط و فقط به کیفیت بیندیشید. کابلها شریانهای حیاتی شبکه شما هستند و عملکرد ده ها و صدها میلیون تومان تجهیزات Active به درستی عملکرد سیستم کابل کشی وابسته است.

4.     گران بودن محصولات یک شرکت تولید کننده تجهیزات ،کیفیت آن را تضمین نخواهد کرد.“کیفیت“ را با مراجعه به نتایج موثق آزمونها فنی/تخصصی ارزیابی کنید.

 6.     کابل کشی را به عنوان یک سیستم مستقل به شرکتی بسپارید که صرفاً همین کار را انجام می دهد و در این ارتباط سابقه درخشان و متخصصین دارای مدارک تخصصی دارد.

سیستم کابل کشی را برای رفع نیازهای امروز خود پیاده نکنید.اگر پهنای باند 100Mbps برای نیاز امروز شما کافی است سعی کنید از کابلی که تا سرعت 1Gbps را پشتیبانی میکند بهره بگیرید.

7.     مستند سازی را هرگز فراموش نکنید.بهترین سیستم کابل کشی را بدون مستندات مسیر نپذیرید.یکا یک نقشه ها را مطالبه و پس از بازرسی،تائید و امضاء در جایی مطمئن بایگانی کنید.پس از چند سال کسی به خاطر نخواهد آورد که مسیر عبور یک کابل از کجاست و در کجا باید به دنبال اشکالات احتمالی گشت.

8.     برخی از افراد فکر می کنند که عملکرد سیتم کابل کشی شبکه همانند اجزای دیجیتال تابع صفر و یک است بدین معنا که یا بخوبی کار میکند یا هرگز کارنمی کند ،در حالی که چنین نیست! سیستم کابل کشی می تواند کار کند ولی کیفیت بد یا بسیار بد داشته باشد.

مجازی سازی با Hyper v

مایکروسافت همزمان با انتشار سیستم‌عامل سرور ویندوز 2012، پلتفرم مجازی‌سازی Hyper-V خود را نیز به‌روزرسانی کرد. این نرم‌افزار که نسل سوم آن عرضه شده است، رایگان بوده و به دو صورت نصب می‌شود یا همراه با ویندوز سرور ۲۰۱۲یا در قالب یک بسته  قابل نصب جداگانه. Hyper-V  شامل ویژگی‌ها و امکاناتی است که شما باید پیش از این برای به‌دست آوردن و استفاده از آن‌ها هزینه پرداخت می‌کردید. در حقیقت مایکروسافت Hyper-V را به عنوان یک امتیاز ویژه به کاربران سیستم‌عامل سرور خود هدیه می‌دهد تا آن‌ها را به استفاده از این سیستم‌عامل ترغیب کند. حتی Hyper-v امکاناتی را به همراه دارد که توسط دیگر ابزارهای Hypervisor به هیچ عنوان قابل دسترسی نیستند (مانند مهاجرت از یک سرور به سرور دیگر بدون نیاز به اشتراک‌گذاری و تبادل اطلاعات میان این دو سرور). Hyper-V از ویژگی‌های دسترسی بالا و تداومی (Resiliency) میزبان‌ها نظیر همانند‌سازی (Replication) یک سرور به صورت آف‌‌سایت به خوبی پشتیبانی می‌کند. همچنین می‌تواند برخی از کارها و عملیات‌ها را بسیار بهتر و کامل‌تر از سکوهای مجازی‌سازی VMware و Citrix فارغ از سیستم‌عامل (ویندوز دسکتاپ، لینوکس، ویندوز سرور و...) انجام دهد. به این مزایا، رایگان بودن این ابزار را نیز اضافه کنید. Hyper-V بخشی از مجوز ویندوز سرور 2012 است و می‌تواند روی یک سخت‌افزار مشخص، انواع ماشین‌های مجازی مبتنی بر سیستم‌عامل‌های دیگر را میزبانی کرده و با استفاده از یک محیط یکپارچه در ویندوز سرور 2012، یک مدیریت سراسری و مرتب را برای سخت‌افزار و ماشین‌های مجازی تعریف شده فراهم کند.

در این مقاله، نگاهی کلی به Hyper-V 2012 خواهیم انداخت و مهم‌ترین ویژگی‌ها و امکانات تازه این ابزار برای استفاده‌ شرکت‌های تجاری کوچک و متوسط بازار را بررسی خواهیم کرد. بسیاری از ویژگی‌های تازه Hyper-V هم‌اکنون در دیگر سکوهای مجازی‌سازی نیز یافت می‌شوند اما به اعتقاد من Hyper-V اهمیت بیشتری دارد؛ زیرا مایکروسافت توسعه‌دهنده آن است و این سکو را به‌صورت ساده و ارزان در سیستم‌عامل سرور خود گنجانده و به‌صورت یک بسته یکپارچه ارائه می‌کند. این ویژگی به‌صورت بالقوه برای سازمان‌ها صرفه‌جویی در هزینه‌ها را به همراه خواهد داشت و مدیران سیستم را از جهت سازگاری با سیستم‌های ویندوزی مطمئن می‌کند.

بیشترین، بزرگ‌ترین و ارزان‌ترین VM

در حال حاضر Hyper-V به‌طور قابل توجهی می‌تواند تعداد بیشتری میزبان مجازی را نسبت به محصولات مشابه پشتیبانی کند. با استفاده از آن می‌توانید روی یک سرور فیزیکی، سنگین‌ترین کارها را با حجم بار کاری بسیار زیاد، مجازی‌سازی کنید. Hyper-V هم روی ویندوز سرور 2012 و هم به‌صورت مستقل می‌تواند حداکثر از 320 هسته پردازنده و چهار ترابایت حافظه رم پشتیبانی کند و هر میزبان مجازی نیز می‌تواند طوری پیکربندی شود که روی 64 پردازنده مجازی و یک ترابایت حافظه رم اجرا شود. میزان فضای دیسک‌ مجازی برای هر میزبان مجازی نیز می‌تواند 64 ترابایت باشد (این ظرفیت با فرمت جدید VHXD درایوهای مجازی در ویندوز سرور 2012 به‌دست آمده است). با این مشخصات، به‌طور مثال روی یک Hyper-V می‌توان حداکثر 1024 ماشین مجازی را تعریف و اجرا کرد.

یکی از علت‌هایی که هم ویندوز سرور 2012 و هم Hyper-V از ظرفیت و تعداد پردازنده زیادی پشتیبانی می‌کنند و قابلیت مدیریت تعداد بیشتری ماشین مجازی را دارند، به پشتیبانی از قابلیت Non-Uniform Memory Architecture  برمی‌گردد. سیستم‌های غیریکنواخت (مبتنی‌بر NUMA) ، حافظه رم را به صورت بلوک‌هایی محلی (با دسترسی سریع) به پردازنده‌های خاص برای افزایش کارایی اختصاصی می‌دهند. این قابلیت باعث می‌شود که مقدار حافظه‌ای که باید به ماشین مجازی تعلق بگیرد، محدود شود و این موضوع، یک نقطه ضعف است. در Hyper-V از ویژگی جدید NUMA برای جبران این محدودیت استفاده می‌شود که به ماشین‌های مجازی اجازه می‌دهد، براساس حافظه تخصیص‌یافته به گره‌های مختلف، بتوانند از میزان حافظه بیشتری نسبت به حافظه از پیش تعریف شده برای یک ماشین مجازی استفاده کنند. این قابلیت باعث افزایش کارایی ماشین‌های مجازی می‌شود که توسط Hypervisor (مدیر ماشین مجازی) تعریف شده‌اند. بنابراین اگر شما ماشین‌های مجازی تعریف کرده‌اید که به حافظه بیشتری نسبت به آن چیزی که تخصیص داده شده است نیاز ندارند، می‌توانید قابلیت NUMA را غیرفعال کنید.

این سطح از پشتیبانی و ظرفیت در Hyper-V جدید در مقایسه با Hyper-V روی ویندوز سرور ۲۰۰۸  نگارش R2 قابل توجه و بسیار بیشتر است و حتی در مقایسه با محصول VMware’s vSphere 5 نیز یک ظرفیت بیشتر شمرده می‌شود. مزیت واقعی این ویژگی‌های جدید Hyper-V هنگامی مشخص می‌شود که روی ویندوز سرور 2012 با محیط و ابزارهای مدیریتی این سیستم‌عامل یکپارچه شده و توسط مدیر سیستم مورد استفاده قرار بگیرند. همچنین می‌توان Hyper-V را از راه دور و از طریق اسکریپت‌های نوشته شده یا دستورات خط فرمان که در ابزار PowerSell 3.0 اجرا می‌شوند، مدیریت و کنترل کرد.

آن‌چیزی که اهمیت «رایگان» بودن این ابزار مجازی‌سازی را بیشتر می‌کند، این است که برخلاف نسخه رایگان VMware’s ESXi، نسخه رایگان Hyper-V Hypervisor  از تمام ظرفیت‌ها، قابلیت‌ها و امکانات روی ویندوز سرور 2012 پشتیبانی می‌کند و محدودیتی برای آن در استفاده از پردازنده یا حافظه تعریف نشده است. Hyper-V Server 2012 از تمام ویژگی‌های یک نسخه مدیریت ماشین‌های مجازی (Hypervisor) پشتیبانی می‌کند و از تمام قابلیت‌های مدیریتی روی ویندوز سرور 2012 می‌توان استفاده کرد. اگر شما تصمیم ندارید ویندوز سرور 2012 را روی سیستم خود نصب کنید یا نمی‌خواهید از مجوز آن برای تعریف یک ماشین مجازی استفاده کنید و می‌خواهید ماشین‌های مجازی را روی نسخه‌های قدیمی‌تر ویندوز مانند ویندوز سرور 2008، ویندوز7، ویندوز 8 نسخه دسکتاپ و سیستم‌عامل‌های دیگر مشابه مانند لینوکس و... نصب کنید و از امکانات مجازی‌سازی دسکتاپ آن‌ها یا ابزار مدیریتی مایکروسافت بهره ببرید، به Hyper-V Server 2012 نیاز خواهید داشت.

حتی اگر شما از ابزارهای مدیریتی مایکروسافت مانند System Center 2012 استفاده می‌کنید و تمایل دارید خیلی ساده و راحت با ابزار مدیریتی Hyper-V در ویندوز سرور 2012 کار کنید، دیگر نیازی به استفاده از ابزارها و محیط‌های مدیریتی مجازی‌سازی دیگر ندارید(زیرا ابزار مدیریتی Hyper-V کامل و دارای قابلیت‌هایی است که برای یک کاربر معمولی کافی است). حتی در این وضعیت مهم نیست که چه سیستم‌عاملی روی ماشین مجازی تعریف شده، نصب شده است. اگر تمایل دارید تعداد زیادی ماشین مجازی مشابه هم روی یک سرور Hyper-V تعریف و مستقر کنید، با استفاده از ابزار PowerShell و اسکریپت‌هایی که وجود دارد، می‌توانید یک پیکربندی یکسان را روی تمامی ماشین‌های مجازی اعمال کنید و از انجام تمامی کارهای پیکربندی به‌صورت دستی خودداری کنید. حتی می‌توانید برای نگه‌داری و تعمیر ماشین‌های مجازی از اسکریپت‌ها استفاده کنید. به عنوان مثال، می‌توانید اسکریپتی بنویسید که مجموعه‌ای از ماشین‌های مجازی خاموش را از روی یک سرور در ساعت غیر اوج کاری به روی سرور دیگری برای صرفه‌‌جویی بیشتر انرژی منتقل کند. Hyper-V Manager همان شکل و شمایل و تجربه کار کردن را به شما القا می‌کند که دیگر ابزارهای مدیریتی ویندوز دارند (البته این ابزار در ویندوز سرور 2012 همانند رابط کاربری گرافیکی ویندوز8 است) .

این ابزار یک ویزارد دارد که می‌توانید بیشتر کارهای یک ماشین مجازی مانند ساخت یک ماشین یا دیسک مجازی جدید، Import و Export کردن ماشین‌های مجازی، تنظیمات پاسخ‌گویی و همانند‌سازی یا انتقال یک ماشین مجازی از روی یک دستگاه ذخیره‌سازی فیزیکی به یک دستگاه ذخیره‌سازی فیزیکی دیگر را به کمک آن انجام دهید ..

 دو ویژگی پویا

Hyper-V از دو ویژگی پویا در هنگام تعریف و اضافه‌کردن ماشین‌های مجازی استفاده می‌کند. این دو ویژگی، تخصیص پویای حافظه و فضای ذخیره‌سازی در هنگام راه‌اندازی آن‌ها است. به این‌صورت که می‌توانید به ماشین‌های مجازی مجوز بدهید تا در صورت نیاز از حافظه و فضای ذخیره‌سازی بیشتری که در دسترس است، استفاده کنند. VHD پویا امکان تعریف یک اندازه مشخص برای حافظه و فضای دیسک ماشین‌های مجازی به صورت نرم‌افزاری را فراهم می‌کند اما اجازه می‌دهد که ماشین‌های مجازی براساس میزان مصرف مورد نیاز خود، فضای بیشتری از دیسک فیزیکی را استفاده و اطلاعات بیشتری را روی آن ذخیره کنند. ویژگی تخصیص پویای حافظه رم در Hyper-V از ویندوز 2008 R2 شروع شده است و معادل آن در نرم‌افزار VMware با نام «Overprovisioning» شناخته می‌شود؛ اگرچه این دو در نحوه کار تفاوت‌ اندکی با یکدیگر دارند. این ویژگی در Hyper-V 2012 به نام « Smart Paging» شناخته می‌شود. به هر حال Hyper-V می‌تواند حافظه رم را به‌صورت پویا از یک ماشین مجازی به ماشین‌مجازی دیگر، تخصیص بدهد و براساس بار کاری که ماشین‌های مجازی دارند، Hypervisor مقدار حافظه تخصیص داده شده به هر ماشین مجازی را تغییر دهد. اما از سوی دیگر  Smart Paging می‌تواند فضای دیسک ذخیره‌سازی اطلاعات روی یک ماشین مجازی را به‌صورت حافظه رم مجازی استفاده کرده و به صورت موقت به یک ماشین مجازی تخصیص دهد. هنگامی که یک ماشین مجازی شروع به کار می‌کند یا ری‌استارت می‌شود و مقدار حافظه رم کافی برای پشتیبانی از آن وجود ندارد و حافظه رم اصلی نمی‌تواند از ماشین‌های مجازی دیگر، مقدار حافظه مورد نیاز را تأمین کند، از Smart Paging به جای حافظه رم استفاده می‌شود تا هنگامی که حافظه رم کافی از سوی دیگر ماشین‌های مجازی تأمین شود و در این مدت کارایی سیستم کاهش نیابد و نرخ دسترسی به دیسک فیزیکی دچار افت نشود

آمریکا خود را برای قیامت سایبری آماده کرده است؟

مرکز تحقیقات پیشرفته دفاعی امریکا، دارپا، مدعی است برای هر نوع حمله سایبری وسیع به تأسیسات زیربنایی آمریکا آماده است.

به گزارش خبرآنلاین، ظاهراً برنامه‌ای موسوم به RADICS در وزارت دفاع آمریکا تدوین‌شده تا واکنشی به حمله سایبری بزرگ به تأسیسات زیربنایی ازجمله آب و برق و تأسیسات اتمی این کشور باشد.
هدف این برنامه مواجه با آنچه «قیامت سایبری» خوانده می‌شود، است تا در صورت از بین رفتن تأسیسات زیربنایی مرتبط باانرژی و سوخت، بتواند این کشور را همچنان زنده نگه دارد!

طبق این برنامه 7 روز طول می‌کشد تا پس از حمله، تأسیسات ضروری در سراسر آمریکا دوباره به فعالیت خود ادامه دهند.
البته جان اورت مدیر برنامه‌های دارپا می‌گوید اگر امروز قیامت سایبری رخ دهد، چالش بزرگ امنیت ملی خواهند داشت، چراکه علاوه بر آسیب‌های اقتصادی و هزینه‌های انسانی، برای سرپا نگه‌داشتن لجستیک نظامی نیز باید هزینه‌های زیادی متحمل شد که این موضوع کار را در برابر بحران‌های بین‌المللی ناشی از حملات سایبری افزایش می‌دهد.
ظاهراً در گزارش‌های دارپا، تأسیسات اتمی ایمن گزارش‌شده‌اند که کمترین حمله سایبری را خواهند داشت اما اگر اتفاقی برای این تأسیسات به هر دلیل رخ دهد(اتفاقی مشابه فاجعه اتمی فوکوشیمای ژاپن در سال 2011)، توانایی جلوگیری از نشت اتمی بسیار کم گزارش‌شده است.
در این گزارش پروتکل‌های امنیتی در سایر تأسیسات زیربنایی آمریکا ضعیف ارزیابی‌شده است و جالب اینجاست پسورد 1234 در برخی سیستم‌های حساس انرژی در آمریکا طبق این گزارش یافت شده است!
یکی از برنامه‌های زیرمجموعه پروژه RADICS تحقیق درباره ساخت سیستمی است که بتواند بدافزارها را در هر حالتی شناسایی و خنثی کند.
مایکل راجرز مدیر NSA سال گذشته تأیید کرد که چین توانایی ایجاد یک قیامت سایبری برای آمریکا را در بخش تاسیسات زیربنایی و انرژی دارد.

میانگین سرعت دسترسی به اینترنت در جهان: ۵.۱ مگابیت در ثانیه

بر اساس آخرین گزارش رسمی منتشر شده از سوی مرکز Akami مشخص شد میانگین سرعت دسترسی به اینترنت در جهان به ۵.۱ مگابیت در ثانیه رسیده است و بیش از ۶۵ درصد کاربران اینترنتی جهان با سرعت بالای ۴ مگابیت در ثانیه به این شبکه متصل می‌شوند.

کره جنوبی همچنان عنوان نخست در لیست پرسرعت‌ترین ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی جهان را به خود اختصاص داده است و مردم آن با میانگین سرعت ۲۰.۵ مگابیت در ثانیه پرسرعت‌ترین اینترنت جهان را در اختیار دارند.

میانگین سرعت اینترنت در ۱۰ کشور اول لیست Akami نیز ۱۴.۵ مگابیت در ثانیه گزارش شده است که از جمله این کشورها می‌توان به سوئد، نروژ، سوئیس، هنگ کنگ، هلند، ژاپن، فنلاند، لاتویا و جمهوری چک اشاره کرد.

لیست ۱۰ کشور برتر که بالاترین سرعت اینترنت را به مردم خود ارائه می‌دهند، با میانگین سرعت آنها به قرار زیر اعلام شده است:

۱- کره جنوبی – میانگین سرعت اینترنت در فصل سوم امسال: ۲۰.۵ مگابیت در ثانیه – تغییر نسبت به مدت مشابه سال قبل: ۱۹ درصد کاهش
۲- سوئد – میانگین سرعت اینترنت در فصل سوم امسال: ۱۷.۴ مگابیت در ثانیه – تغییر نسبت به مدت مشابه سال قبل: ۲۳ درصد افزایش
۳- نروژ – میانگین سرعت اینترنت در فصل سوم امسال: ۱۶.۴ مگابیت در ثانیه – تغییر نسبت به مدت مشابه سال قبل: ۴۴ درصد افزایش
۴- سوئیس – میانگین سرعت اینترنت در فصل سوم امسال: ۱۶.۲ مگابیت در ثانیه – تغییر نسبت به مدت مشابه سال قبل: ۱۲ درصد افزایش
۵- هنگ کنگ – میانگین سرعت اینترنت در فصل سوم امسال: ۱۵.۸ مگابیت در ثانیه – تغییر نسبت به مدت مشابه سال قبل: ۲.۷ درصد کاهش
۶- هلند – میانگین سرعت اینترنت در فصل سوم امسال: ۱۵.۶ مگابیت در ثانیه – تغیر نسبت به مدت مشابه سال قبل: ۱۲ درصد افزایش
۷- ژاپن – میانگین سرعت اینترنت در فصل سوم امسال: ۱۵.۲ مگابیت در ثانیه – تغییر نسبت به مدت مشابه سال قبل: ۰.۲ درصد افزایش
۸- فنلاند – میانگین سرعت اینترنت در فصل سوم امسال: ۱۴.۸ مگابیت در ثانیه – تغییر نسبت به مدت مشابه سال قبل: ۲۶ درصد افزایش
۹- لاتویا – میانگین سرعت اینترنت در فصل سوم امسال: ۱۴.۵ مگابیت در ثانیه – تغییر نسبت به مدت مشابه سال قبل: ۸.۹ درصد افزایش
۱۰- جمهوری چک – میانگین سرعت اینترنت در فصل سوم امسال: ۱۴.۵ مگابیت در ثانیه – تغییر نسبت به مدت مشابه سال قبل: ۱۸ درصد افزایش

 

فلوک عصای دست یک ادمین شبکه

تستر کابل شبکه یکی از تجهیزات تست کابل در شبکه های کامپیوتری است. اطلاعاتی که می توان از یک تستر کسب کرد با توجه به نوع آن وسیله متغیر است ولی از جامع ترین اطلاعات می توان به احتمال قطعی در طول مسیر، میزان متراژ و افت و … اشاره کرد. شرکت Fluke در سال 1948 تاسیس شده و تاکنون محصولات خود را به بیش از 120 کشور دنیا ارسال کرده است.

تست فلوک نمونه ای از این نوع تست ها می باشد. میزان داده و اطلاعاتی که از این دستگاه بدست می آید به مراتب بهتر و بیشتر از سایر تستر ها می باشد. در این نوع تست تجهیزات و اتصالات طول مسیر و استانداردهای لازم مورد بررسی قرار گرفته و در دستگاه ذخیره می شود و نهایتاً می توان گزارش کامل را در اختیار داشت.

از دیگر آیتم هایی که در گزارش تست فلوک بدست می آید می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تست لایه فیزیکی شبکه شامل کابل، کیستون و پچ پنل و …
• تایید اصل یا غیر اصل بودن تجهیزات Passive شبکه
• قطع یا ضعیف بودن رشته‌های کابل به کیستون
• تعیین دقیق طول کابل و گزارش ایرادات اتصالات پچ‌پنل و کیستون
• وجود و محل دقیق نویز در مسیر کابل
• وجود کشش یا خمیدگی و محل آن در مسیر کابل
• اندازه گیری پارامترهای فیزیکی و مفهومی لینک از قبیل
• سرعت تست بالا برای کابلهای Cat و فیبر نوری
• ارائه گراف رنگی